Jaren achtereen werkte ik een paar keer per jaar in Bangladesh met straatkinderen. Ik had daar cursussen opgezet zodat zij zonder scholing zoals rekenen of taal toch een vak konden leren. Zo zette ik een kappersschool en een fotografie-cursus op. De leraren die uit mijn Nederlandse netwerk meereisden vonden het allemaal geweldig. Het gaf verdieping aan het werk dat ze hier ook al deden. Zij werden geraakt door de kinderen die ondanks een belabberde levensstandaard toch ontzettend veel talenten bleken te hebben en ongelooflijk leergierig waren. Daarvoor was de beleving van zingeving voor de meereizende leraren  in het dagelijkse werk niet altijd duidelijk. Door het werk in Dhaka veranderde er iets in hun leven: bij terugkomst konden zij een extra verdieping in hun werk leggen. Iets betekenen voor de mensen met en voor wie zij werkten. Sommigen vertelden mij dat er een leven voor en na Dhaka was. Zoveel indruk had het gemaakt. Maar voor zingeving hoef je niet persé naar het buitenland. Ook in de directe omgeving kan er het verschil gemaakt worden. Soms gedwongen zoals voormalig staatssecretaris Fred Teeven die vrijwillig als buschauffeur aan de slag ging. Maar ook de gepensioneerde leraar die kinderen met een rugzakje bijstaat om wat steviger in het leven te staan. Of de oud-rechter die nu 2de taallessen geeft aan inburgeraars. Iedereen kan in zijn eigen buurt, stad, vereniging of school een bijdrage leveren. Bij de voedselbank, als hulpverlener bij Slachtofferhulp, als mantelzorger voor een familielid of als coach voor beginnende ondernemers. De voldoening zit niet alleen om anderen bij te staan maar vooral om talenten te delen en er zelf een beter mens van te worden.