Regelmatig lees ik in een necrologie of op een grafsteen dat iemand een steen verlegt heeft in de rivier van het leven. Zelf ken ik door mijn werk meer mensen (ik was er in het verleden ook niet bang voor) die bergen verzetten. Althans dat proberen ze. Meestal gaat dat over werk. En soms ook over relaties. Tegen de klippen op proberen iets te veranderen wat niet veranderd kan worden. En natuurlijk is het metaforisch bedoeld. Bergen kun je namelijk niet verzetten. En toch proberen dagelijks heel veel mensen de wereld er anders uit te laten zien door er keihard tegenaan te gaan. Het is moedig, aandoenlijk en soms ook inspirerend om te zien hoe iemand zo vol vertrouwen er helemaal voor gaat. En dat is natuurlijk ook het inzichtelijke: wanneer je aan de voet van een berg staat kun je de top helemaal niet zien, dus ja, naïviteit speelt ook een belangrijke rol.
Maar qua energie zou ik toch liever kiezen om een steen te verleggen dan een berg af te graven. Bij het eerste heb je inzicht nodig om een steen te verplaatsen en de rivier anders te laten stromen. Bij een berg denk ik eerder aan fysieke inzet en zonder nadenken eindeloos bezig zijn.
Ga eens na welke steen jij wilt verleggen of ben je nog steeds bezig die ene berg ergens anders neer te poten?