In mijn omgeving zijn verschillende vrienden bezig een huis te verbouwen en daaraan gekoppeld hun verhuizing aan het voorbereiden. De verbouwing kan tot veel inspiratie leiden. De verhuizing is daarentegen een loden last. De kelder, de zolder, weinig geopende kasten: Er komt een lawine van bewaarde en weinig tot nooit gebruikte spullen op hen af. Ineens komt het leven langs met veel herinneringen, verzamelingen, mislukte aankopen, je-weet-maar-nooit en kan-ik-nog-wel-een-keer-gebruiken spullen. En natuurlijk veel, heel veel rommel. Ik kan me herinneren dat ik bij mijn vorige verhuizing best veel dingen wilde wegdoen. Maar waar kon het naar toe? De ene kringloopwinkel wilde alleen mijn boeken, de andere alleen mijn meubels, een derde haalde zijn neus op voor de keukenapparatuur. En omdat het voor mij waarde had, wilde ik ook niet alles zomaar naar de vuilnisbelt brengen. Een goede bestemming vinden kostte mij veel meer moeite dan het afstand nemen. Sindsdien ben ik veel voorzichtiger met het aanschaffen van materie. Ik heb leren inzien dat het hebben van – en je huis volstoppen met spullen een onzinnige bezigheid is. Veel liever wil ik proberen te leven met zo weinig mogelijk materie omdat het mij een gevoel van vrijheid geeft en ik daardoor gemakkelijker kan bewegen. Verhuizen? Ik draai er mijn hand niet meer voor om. Waarschijnlijk gaat er bij een volgende verhuizing nog veel meer de deur uit. Maar waarom wachten tot een verhuizing? Loop je huis eens na en kijk wat je weg kunt doen. Het is een leuke verslaving, want eenmaal bezig word je steeds kritischer ten aanzien van de materie om je heen en de spullen die echt waarde voor je hebben.