Regelmatig heeft het leven een mooie verrassing voor mij.
Zo wilde ik graag inburgeren in mijn nieuwe woonplaats Den Haag.
Maar hoe doe je dat?
Adviezen dat ik me bij een koor moest aansluiten, een schrijverscursus moest volgen of aan aerobics moest doen, sloeg ik in de wind. Niets voor mij. Ik ben niet van de groepjes, ik houd meer van het ‘een op een’ contact. Ik ben nieuwsgierig naar de verhalen van mensen, hun talenten en ervaringen.
Daarvoor zocht ik contact met bijzondere Hagenaars; mensen die ik via de media kende, via via leerde kennen en hen die ik op afstand bewonderde om hun talenten, hun gedrevenheid of hun maatschappelijke rol. Ik vroeg hen mee te werken aan een boek waarbij ze niet alleen mij, maar ook anderen konden helpen in te burgeren in de stad. De stad waar zij trots op zijn en waar zij zich al jaren thuisvoelen.
Het idee was dat te doen via eten. Daarom vroeg ik hen naar hun favoriete restaurant en wat zij daar het liefst eten. Daarna benaderde ik de restaurants. Ik wilde bij hen letterlijk en figuurlijk in the heat of the work meewerken. Een dag en een avond in de keuken. Van begin tot eind. Van de eerste mise-en-place tot na de laatste desserts. Van het snijden van uien, het maken van sauzen, het grillen van vlees of vis tot het glas wijn of bier dat na een dag van hard werken gezamenlijk gedronken wordt. Ik was nieuwsgierig naar de vakmensen die lange dagen maken en met toewijding en plezier ieder dag opnieuw iets lekkers en zeer verfijnds klaarmaken. Die altijd met hun vak bezig zijn en de ambitie hebben altijd beter te worden dan ze gisteren waren. De koks die in hun vrije tijd andere bereidingswijzen uitproberen, verrassende producten zoeken en nieuwsgierig zijn naar nieuwe toepassingen.

Maar bovenal was ik op zoek naar de passie van de restauranteigenaren en de koks. Er wordt overal met een enorme toewijding en inspiratie gekookt. In de ene keuken waren de koks gek op vis, in een andere voerde vlees de boventoon. Sommige koks waren meesters in het maken van sauzen, anderen waren gefocust om vergeten gerechten onder de aandacht te brengen. Weer anderen boden geen menu aan, maar serveerden een verrassing die iedere avond wisselde. En wat ik hoopte, gebeurde: als je passie ontmoet, word je erdoor aangestoken en krijg je zelf ook nieuwe inspiratie.

Dat geldt evenzeer voor de bekende Hagenaars die ik benaderde om hun favoriete restaurant te noemen en over hún drijfveren te vertellen. Tijdens de interviews leerde ik veel over hun levenswijze en passies. Ik was bijzonder verrast door het enthousiasme waarmee zij op mijn plan reageerden.
Ik heb niet alleen de gastvrijheid leren kennen van mijn nieuwe woonplaats, maar ook het enthousiasme, de openheid en het vertrouwen van zowel alle koks waarmee ik heb samengewerkt als de bijzondere Hagenaars die ik mocht interviewen.
Dit heeft geresulteerd in mijn nieuwe boek: Inburgeren in de Haagse keuken. Een boek vol kooktips, recepten, bevlogenheid en teamwork.
Het was een feest om zo in te burgeren…