Tot ver in de jaren zeventig van de vorige eeuw, dus nog geen 40 jaar geleden, was het helemaal niet vanzelfsprekend dat je je hart volgde en de tijd kon nemen om uit te zoeken wat je nu echt wilde in je werk. Er moest brood op de plank en liever zorgde je daar zelf voor dan dat je in de bijstand kwam. Dat was toen toch een soort van no-go area. Werken betekende toen gewoon handen uit de mouwen en zorgen dat je het beter kreeg dan je ouders. Tot die tijd telde vooral: het in materieel opzicht beter krijgen. (Werk)keuzes hingen toen vaak van het toeval af. Mijn vader (hij hemelt al 10 jaar), ging op zijn 14de werken in een bakkerij. Geen duidelijke keus maar het werk beviel hem. Later, veel later, was hij een man die heel trots was op het bedrijf dat hij opbouwde en de mooie producten dat hij bakte. Hij werd dus wat hij deed. En in dat vak ontwikkelde hij zijn talenten, zozeer zelfs dat hij zich een meester had kunnen noemen (zie ook mijn blog: Een meester in 10.000 uur). Of de directeur van Bouw en Woningtoezicht die zo ongelooflijk mooi piano kon spelen, maar nooit het podium had bereikt. In deze tijd zouden beide mannen wellicht een andere keus hebben kunnen maken. Maar nu kan het allemaal. Ik hoor en lees vaak cv’s van mensen met veel verschillende activiteiten: schilder, vormgever, beeldhouwer, fotograaf en oh ja, niet te vergeten, wandelcoach. Ik ontkom niet aan de indruk dat dit allemaal hobby’s zijn waar wellicht ook geld mee verdient kan worden. Maar word je ook een meester in al die verschillende beroepen? Beperk je eens tot een of twee werkzaamheden of functies en probeer daar heel goed in te worden. Het sterkt je zelfvertrouwen en het geeft je rust. En wellicht word je er zo goed in dat je je op een gegeven moment ook een meester kunt noemen.